Vrijdag 1 september Dag 5, Col du Tourmalet
Deze 2115 meter passage is vooral bekend geworden dankzij de Ronde van Frankrijk, waar ze in 1910 voor het eerst in werd opgenomen. Letterlijk betekent de Tourmalet slechte, lastige omweg. In de buurt van de top van de beklimming bevindt zich een monument ter nagedachtenis aan oud-Tourdirecteur Jacques Goddet. De Tourmalet is de hoogste geheel Franse Pyreneeënpas en loopt van oost naar west door het skigebied Bareges-La Mongie. Aan de noordzijde torent de Pic du Midi de Bigorre boven de pas uit. Aan de oostkant ligt La Mongie, een wintersportdorp aan de voet van de pistes. Aan de westkant ligt het traditionele dorp Bareges, vanuit hier wordt ’s winters geskied. De berg is vanuit 2 kanten te beklimmen: Vanuit Luz-Saint-Sauveur (18,4 km met gemiddeld stijgingspercentage van 7,7%) en Saint-Marie-de-Campan (17 km met stijgingspercentage van 7,4%).
De avond ervoor zijn natuurlijk de dagelijkse analyses de revue gepasseerd en was iedereen positief gestemd om deze Pyreneeënreus te gaan beklimmen. Iedereen heeft vroegtijdig de zure lappen opgezocht om enigszins fris de volgende dag te aanvaarden. Na het uitstellen van het beklimmen van deze mythische klim gisteren, waarbij de weergoden ons niet goed gezind waren, heeft ons bezoek aan Lourdes onze kansen doen keren. Bij het ontwaken en het openen van de slaapkamerluiken, leken de gebeden van de dag ervoor geholpen te hebben. Kraakhelder weer, met hier en daar wat sluierbewolking, maar dat mocht in de ochtend sowieso geen naam hebben. Een kleine kink in de kabel waren de kleine ongemakken van Patrick. Hij was van mening dat een rühetag extra geen overbodige luxe zou zijn. Last van het zitvlak, zware benen en finish bergop in de mist de dag ervoor zouden de oorzaak (kunnen) zijn. Afspraak is afspraak, ontbijten doen we met z’n allen. Dus ook Bubbels schoof aan bij het ontbijt. Aldaar werd de schifting gemaakt voor de dag des onheils. Bas was van mening dat de Tourmalet in duplo gereden moest worden, dus van beiden zijde. Dat was voor Dennis een verrassend signaal, waarbij hij natuurlijk niet mocht achter blijven. Erwin, Gerard en Wotte gingen voor de enkele versie. Pat zou thuis een boekje lezen aan het zwembad en daar de honeurs waar nemen. Dennis en Bas zouden een half uur tot een uur eerder vertrekken dan het andere trio. De grote vraag was natuurlijk wie er op wie zou moeten wachten op de top van de Tourmalet. Van te voren was voor de meesten wel duidelijk dat Prince Polley te laag had ingezet, en zoals bij veel klimmen met te veel glimlach boven zou komen. Grote wending in het verhaal, was de wederopstanding van Patrick “Bubbels” Dijkstra. Hij moest en zou toch met de Waikse Molentjes naar boven gaan. Hij zou Wotte extra stimulans geven om samen kosten wat kost boven te komen. Dit was dus, door de bravoure, een 100% zekerheidje voor de anderen, dat iedereen boven zou komen en dat aldaar wederom een groepsfoto zou worden gemaakt. Bas en Dennis waren tezamen binnen 1.45 uur samen voor de eerste keer over de top van de Tourmalet, waarna ze aan de 17 km afdaling begonnen. Het eerste stuk van deze afdaling was zo steil, dat de analyses vooraf, waarbij de andere kant makkelijker werd geacht al gauw overboord gingen. De klim vanuit Saint-Mary-de-Campan zou de eerste 7 km goed te doen zijn, waarna de laatste 10 km minimaal 9% op de teller zou staan. Na veel zweet en efforts bleek deze klim voor beiden binnen 1,5 uur toch geslecht te worden. Boven aangekomen bleek iedereen al boven te staan, inclusief Patrick en Wotte. Een mooie groepsfoto dachten Dennis en Bas. Maar daar kwam het addertje. Daar stond ineens een witte Renault boven met een Nederlands nummerbord?! WTF? Ons dynamic duo bleek na 3 km op de klim de brui eraan te hebben gegeven. ABANDON WOTTE en Patrick was solidair! Voor beiden niet het gewenst Tourmalet paaltje. AUUUUU. Zonder dit paaltje kan je je natuurlijk niet vertonen in Waik. Wat zou de rest van de fietsweek voor hen brengen……! Werd het de volgende dagen Beter als….?
By Bas van der Veer!