Fietsvakantie 2019 naar de Pyreneeën

Fietsvakantie 2019 naar de Pyreneeën

Onze traditionele week met de fiets naar het buitenland is weer aangebroken en daar horen natuurlijk altijd de verslagen bij. Om het thuisfront op de hoogte te houden waar de mannen mee bezig zijn, maar ook om deze dagen later weer terug te lezen en de belevenissen niet snel te vergeten, is het van belang dat deze momenten op digitaal papier altijd beschikbaar zijn.

Vrijdagavond om 20.00 zouden we vertrekken, maar rond 20.30 uur zijn we uiteindelijk richting het zuiden gaan rijden. We zijn ook nog nooit op de afgesproken tijd vertrokken, dus niemand maakt zich daar nu ook meer druk om. Met 6 mannen en 5 fietsen gaan wij een “leuke” tijd tegemoet in Saint Lary Soulan. 2 Jaar geleden zijn wij ook naar de Pyreneeën geweest, maar toen zaten wij aan de andere kant van deze bergketen. Zo zijn er dus dit jaar wat andere mooie beklimmingen die op het menu staan. Al zullen er vast ook wel wat bergen gedaan worden die we toen ook al gedaan hebben. Maar voor nieuwe paaltjes hoeven de Waikse Molentjes niet bang te zijn.
Waarom 5 fietsen, hoor ik u denken… Patrick is een paar weken geopereerd aan de Meniscus en deze fietsvakantie kwam iets te vroeg. Natuurlijk wil hij deze gezellige week niet missen en zal deze week gebruiken om de batterij weer op te laden. Wel doen er al de wildste verhalen rond, dat hij volgend jaar vriend en vijand gaat verbazen op de racefiets.

Met 2 auto’s met ieder 3 man werd er vertrokken. Het was ongeveer 1300 km (1305 volgens Erwin) en we zouden daar ongeveer 12 uur over doen. De planning om dit netjes in blokjes van 4 uur te overbruggen. Bas en Patrick begonnen de reis en onderweg werd Radio 1 aangezet om de spannende wedstrijd Nederland  – Duitsland te volgen voor de kwalificatie voor een eindtoernooi.  Na een achterstand in de rust werd er de tweede helft schoon schip gemaakt en netjes met 2-4 gewonnen. Met lichtsignalen werd er onderweg gecommuniceerd als Nederland gescoord had.

 Rond half 1 werd de eerste stop gemaakt, even geürineerd, getankt en van chauffeur gewisseld. Gerard nam het van Patrick over en Dennis van Bas, die daarna meteen de achterbank op dook om nog even bij te slapen. Glenn, die al de eerste 4 uur achterin lag, mocht nog een extra 4 uur in de chillmodus blijven. Gerard en Patrick begonnen met Karaoke en speelden de Musical de Lionking na. Vooral de imitatie van Zazu door Gerard is nog lang bij gebleven bij Patrick.

De laatste 4 uurtjes werden gereden door Glenn en wederom Bas, die na even geslapen had, weer het mannetje was. Erwin had hiervoor ook even geslapen, maar was nog iets te vermoeid om achter het stuur plaats te nemen. De reis werd overigens pas ingezet nadat we de befaamde Cheesecake van Gerard genuttigd hadden.

Rond 09.15 uur waren we waar we moesten zijn. Eerst meteen maar even naar de supermarkt gereden om de nodige boodschappen te halen en Glenn heeft hierna contact gezocht met Annie, de verhuurbaas die geen Nederlands en/of Engels kon. Alles moest dus in het Frans. Maar Glenn is niet met 1 gat te vangen en communiceerde er hevig op los dmv Google translate. Met de befaamde woorden “dix heures” kon hij het hele gesprek samenvatten en was verder alles overbodig. En Annie stond netjes klaar bij het huisje om ons op te vangen. Wel na een zeer gevaarlijke reis naar het huisje.
Het huisje ligt namelijk weer 3 km op een berg waar het flink smal is en soms geen twee auto’s naast elkaar kan hebben. Met gevaar voor eigen leven moesten we wat plaatselijke bevolking ontwijken, maar kwamen we netjes aan bij het huis met prachtig uitzicht. Annie liet ons het huis even zien en de kamerindeling werd gemaakt. De befaamde Prenetal kamer bleef intact. Bas en Erwin waren al eerder roomies en dat was goed bevallen. De zwagertjes Gerard en Glenn betrokken de kamer op de begane grond en Patrick en Dennis pakten de kamer die overbleef boven. Helaas lag Patrick hierdoor WEER naast de Prenetal kamer, dus de vroege gesprekken van de dames werden alvast in gecalculeerd.

Na alles geïnstalleerd te hebben, werd er nog even wat gegeten. Hierna werd er omgekleed om de eerste kilometers op de fiets te gaan maken. Col D’azet, waar het huisje op lag, werd beklommen, afgedaald en vanaf de andere kant nog een keer beklommen. Dennis ging nog even helemaal naar beneden, waar de anderen het best vonden voor vandaag. Hierdoor heeft Dennis als enige het paaltje al binnen, waar de rest er toch nog even voor moet fietsen.
Rond 5 uur werd de BBQ aangestoken en Bas en Erwin gingen nog even de verdere boodschappen doen, waaronder het vlees.
Na het eten een lekker potje kaarten, wat slap ouwehoeren en discussiëren over de rit van morgen.
De beklimmingen worden de Hourquette d’Ancizan en Col D’aspin (makkelijke kant).

Morgen weer een spannend verhaal van de Waikse mannen in Frankrijk.
OLE, OLE, OLE!!!