Dinsdag quitorze juillet 2015, de Franse feestdag, was een rit die niet lang vergeten zal worden. We hebben geen Franse wielrenners in ons peloton deze avond, Paul le Blanc niet meegeteld, dus geen Franse winnaar.
Om 19.00 uur werd er verzameld bij het lelijke mintgroene gemeentehuis van Wijk bij Duurstede. Peter Q. had Pieter Hengel meegenomen en deze kwam later op de avond goed van pas. Met 8 mensen, Roy, Paul, Robin, Cali, Peter, Pieter, Remco en Patrick, gingen we van start met een missie, die sommige nog niet wisten. Deze heren werden tijdens de rit over de dijk naar Amerongen bij gepraat. Wat was namelijk het geval? Patrick had een dag eerder flink van de toren geblazen dat hij zichzelf wel even de top 10 binnen zou rijden op de Grebbeberg. Op strava heb je leuke segmenten waar je bij kan houden wat ieder daar gereden heeft. Zo kan je het enthousiasme van sommige renners wat opkrikken… En wat is er leuker dan soms wat op te scheppen tegenover andere haantjes in het peloton. Ook al weet je dat je dit nooit kan halen. Dit verhaal kreeg een extra boost doordat er 3 renners deze dag s’morgens gingen fietsen en natuurlijk afwisten van de plannen. Mark, Gerard en Bas gingen een tochtje van 100 km doen, maar konden het niet laten Mark even naar de top 10 te begeleiden. Hierdoor werd het nog lastiger, want Mark reed een prima tijd (Klasse gedaan), om in die top 10 te komen. Maar natuurlijk werd er door de mannen van CDW5 (Paul, Roy en Robin) koelbloedig gereageerd met de woorden: “CDW5 verslaat Mark wel even”. Met een goed gevoel werd er dan ook weggereden en de vaart zat er meteen goed in. De klinkers in Amerongen vlogen er uit, maar John Nesselaar bestrating was er als de kippen bij om ze weer terug in het gareel te leggen. Op de defensieweg werd er vlot maar rustig aan begonnen. Patrick spaarde zich voor de Grebbeberg, maar deed dit iets te voorzichtig waardoor Cali dacht dat hij verdwaald was. Hij was omgekeerd om te kijken waar Patrick bleef. Deze zei dat hij voor overstekend wild moest remmen. Er waren namelijk wat paarden die moesten oversteken. Bij de villawijk was de rest blijven wachten en Patrick en Cali haakte weer aan. De weg naar de Grebbeberg werd er voorzichtig een plan gesmeed. Al gauw was het Roy die aanbood om voor Patrick te gaan rijden en alles te geven, zodat hij in zijn wiel de juiste snelheid zou bewaren. Pieter Hengel had eigenlijk een beter idee, linksaf, rondje weiland en aankomen rijden vanaf Wageningen. Top idee, zo kunnen we vaart maken en knallen naar boven. Helaas waren we toen de afslag al voorbij. Nu werd er maar afgesproken dat we een gat laten vallen en en dan als een gek er naar toe rijden, maar wel inclusief het bochtje dat gedraaid moest worden. Net voor de Grebbeberg gooide Patrick nog even zijn bidons aan de kant van de weg om nog lichter naar boven te gaan en dit bleek later geen slecht idee te zijn. We draaien de bocht om en de krachtsexplosie kon beginnen. Staand op de pedalen begon “diesel” Roy te draaien en te draaien. Patrick had een iets grotere snelheid in het begin waardoor hij voorbij Roy kwam en moest wat inhouden om in het wiel te blijven. Toen Roy zijn snelheid te pakken had, kon Patrick niet meer aanhaken waardoor een toptijd niet werd bereikt. Helaas ging deze uitvoering niet helemaal vlekkeloos. Maar niet getreurd, er waren namelijk 3 rondjes gepland. We hadden dus nog 2 kansen om toch tot een succes te komen. We spraken af de 3de keer alles te geven en via de Wageningse kant aan te komen rijden. De 2de ronde deden we rustig aan en kon Patrick zijn weggegooide bidons weer in de houders doen. Na de 2de keer koerheuvel wachtten we allen boven op elkaar. Allen?? Nee, niet allen. We waren ineens nog maar met 7 mensen, terwijl we toch echt met 8 man vertrokken waren. Wie miste we dan? Het was onze wegkapitein Lauwers die er niet meer bij was. Niemand wist waar hij was, maar al snel zei iemand dat hij een keer als eerste boven wilde zijn op de Grebbeberg en daarom al vertrokken was. Met deze opmerking namen we afscheid van Peter, die een keer voor het donker thuis wilde zijn en 2x rondje Rene meer dan genoeg vond. Met 6 mensen werd de jacht ingezet op de heer Lauwers, maar hij had een grotere voorsprong dan we dachten. Het laatste rondje zouden we nog even alles geven en knecht Paul de Wit zou mij naar boven knallen. Pieter Hengel gaf het tempo aan en via de weilanden met ik schat een gangetje of 40 knalde we naar de Grebbeberg. Bij de voet gaf Pieter de kop over aan Paul die nog even aanzette, maar al gauw moest afhaken. Hierdoor kwam Patrick al te snel op kop, waardoor deze actie als een plumpudding in elkaar zakte. Nog even schreeuwde hij het uit maar dit was alleen voor de show. Achteraf hadden we natuurlijk nooit al zo vroeg 40 moeten gaan rijden, en hadden we dit tot in de puntjes de eerste keer moeten doen. Maar achteraf kijk je een paard altijd in zijn kont….of zoiets haha. Paul de Wit en Remco Kuiper hadden de eerste keer al een toptijd neergezet op de Grebbeberg dus bij Paul was het beste er ook al vanaf de derde keer. Met een teleurgesteld gevoel werd er door gekoerst. We moesten nog eenmaal de Koerheuvel en dan terug naar Wijk. Bovenaan de koerheuvel waren we weer ineens met 7 man, terwijl Peter al naar huis was. Het was Robin die weer terug was gekeerd en hij wilde een persoonlijk record halen op het rondje Rene. Daarom was hij alvast gegaan. Geen idee of dit uiteindelijk gelukt is. Waar we normaal rechtsaf de defensieweg opgaan, gingen we nu rechtdoor en we hadden de vaart er goed in. We kwamen uit tussen Rhenen en Elst en sloegen rechtsaf richting Elst. Even werd er geopperd om nog even naar Cafe Riche te gaan, maar het werd afgedaan met een duimpie en we koersten verder. Via de Dijk weer terug. Er stond wind aan de zijkant, waardoor we in waaiervorm over de hele weg terug naar Wijk fietste. Kop over en Kop en niemand die verzaakte. Heerlijk. Laatste bocht werd er nog even flink aangetrokken door de mensen die nog wat over hebben. Natuurlijk was ook hardrijder Cali daarbij. In het wiel nooit te verslaan! Robin Lauwers reed zo hard dat hij moest uitbollen tot de oude steenfabriek. Bij de goude leeuw werd er gestopt en de strava werd uitgezet. De tijden en vooral pr-tjes werden bekeken en het bleek dat Patrick met een tijd van 1.17 op de Grebbeberg (steilste stukje) op plaats 10 stond. Missie geslaagd! Gauw foto maken, want Remco had de rit nog niet geüpload. De eerste tijd met het bochtje samen met Roy was dus toch goed voor een plek in de top 10. Al was het maar voor even. Roy, super bedankt! Maar ook Hengel en Paul de Wit wil ik bedanken voor het knechten. Zeer tevreden, omdat er achteraf veel meer ingezeten had. We hebben teveel laten liggen, was de laatste conclusie.
Iedereen hartelijk bedankt voor deze heerlijke rit. Soms heb je niet eens door dat je bijna 70 km weggetrapt hebt…
Tot de volgende koers, ALLEZ, ALLEZ, ALLEZ!!