Gisterenavond zaten we na een, voor iedereen op zijn manier, zware dag na het eten maar een beetje voor ons uit te staren. Op de een of andere manier was het helemaal niet gezellig.
Gelukkig had Gerard een mooi verslag geschreven over dag 2. Erg leuk. Vanwege het einde van zijn verslag, besloten we ineens er maar een gezellige avond van te maken! Er werd gekaart, gelachen en er kwamen leuke filmpjes voorbij op de mobieltjes. Echt een top avond. Bedankt Gerard.
Ook goed om te weten is dat er door de jaren heen een hoop veranderd is in onze groep. Blijkbaar worden we allemaal een jaartje ouder.
Zo heeft Glenn, die veel formule 1 kijkt, langzaam aan trekjes van Hamilton overgenomen. Altijd klagen over een geopperde route. En daarna makkelijk de route rijden!
Patrick doet inmiddels al drie dagen over het verslag van dag 1. Normaliter had hij deze binnen een half uurtje uit zijn duim gezogen. Ook was hij vanochtend niet eens als laatste uit bed!!
Gerard luistert blijkbaar veel naar Queen, want hij begint toch echt steeds meer op Freddy Mercury te lijken. Niet zo zeer qua dans en zang techniek, maar wel zijn kledingkeuze.
Bas vertelde normaliter elke ochtend vol trots over zijn fietstocht van de vorige dag. Nu vertelt hij vol trots dat hij er maar twee keer uit hoefde om te plassen!
Dennis lijkt dit jaar voor het eerst baardgroei te hebben. Zijn borstharen heeft hij helaas nog steeds niet. Ook heeft hij volgens Diane inmiddels zo veel grijs beenhaar dat ze het om de week moet harsen. Blijkbaar ben ik de enige die gelukkig gewoon is gebleven.
Even terug naar de dag van vandaag. Zoals altijd is er weer discussie over wat we gaan rijden. De discussie begint meestal de avond ervoor, maar op de ochtend spreken we echt eindelijk pas wat af. Maar uiteindelijk komen we er wel altijd uit, ook al kunnen we er op de dag zelf zomaar eens een verandering ingooien.
Het plan voor vandaag:
Patrick koos voor een revalidatiedagje. Aangezien hij laatst uitgeloot was voor een dagje weg met de Zonnebloem, was hij wel aan een dagje relaxen toe. Die jongen is toch ook geen 18 meer hé. Gelukkig voor hem heeft hij sinds jaren eindelijk eens drie weken vakantie.
De rest ging allemaal de Cormet de Roselend op. Het is een klim van 19 kilometer, met verschillende stijgingspercentages. De totale stijging is totaal 1183 hoogtemeters, met een gemiddeld stijgingspercentage van 6,1%. Het steilste stukje was bijna 14%. Deze begint uit ons dorpje. In het begin loopt deze verscholen tussen de bomen, met verschillende mooie watervalletjes. Later komt deze boven de bomen uit en wordt ook het uitzicht mooier. Het was weer erg warm en mooi weer, zodat je ook mooi ver kan kijken. Ook deze klim is weer zeer geliefd bij motorrijders en mensen met toffe auto’s.
Aan het begin van de klim kiezen we allemaal ons eigen tempo. Het is namelijk lastig om boven of onder je eigen tempo te fietsen. De klim was weer eens zwaarder dan ik zelf dacht. Volgens Gerard ligt dit niet aan mijn trainingsuren. Daar ben ik wel blij om. Om fris en fruitig boven te komen, heb ik dit keer maar twee tukkies gedaan. Ook ik ben geen 18 meer. Het voordeel is dat dit de rest de mogelijkheid geeft om boven op de berg ook een tukkie te doen. Zo heeft de rest er zeker voordeel aan!
Boven op de klim wachten we altijd op elkaar. De ene moet helaas wat meer wachten dan de ander. Op de een of andere manier is mijn wachttijd altijd nihil. Echt raar. Vervolgens wel leuk met elkaar op de foto. Daarna zijn er drie opties om te doen, waarin iedereen wel vrij was om zijn eigen keuze te maken. Zo kan een ieder toch nog wat bergen rijden die ze graag willen. Je krijgt de kans maar eenmaal namelijk als je hier bent.
Glenn en Erwin besloten om een stukje terug af te dalen, om vervolgens een andere klim op te gaan. Aan het einde van deze klim was er namelijk een mooi uitzicht op de Mont Blanc. Dat was heel mooi. De klim leek op papier makkelijk, maar zoals wel vaker lopen de dingen in het echt toch heel anders, er kwamen hele stukken van 10, 11, 12, 13 en helaas zelfs 14% voorbij. Wij kozen voor de moeilijke optie dus. Hierna weer afdalen naar het dorpje om vervolgens nog een kleine 4 kilometer af te leggen om weer bij ons huisje te komen.
Bas, Dennis en Gerard kozen voor een stukje afdalen naar een mooi stuwmeer (Lac du Roselend), om vervolgens weer terug te klimmen, ook de afdaling te doen en om ook weer terug te gaan naar het huisje. Eigenlijk de makkelijke optie dus.
Bas besloot om er toch nog een stukje aan vast te plakken, om zo toch nog een beetje te kunnen tippen aan de prestatie van Glenn en Erwin. Hij heeft nog een stuk gereden van de Col du Pre. Daarna heeft hij ook de afdaling gedaan om vervolgens via het dorpje weer naar ons huisje te rijden.
Patrick was vervolgens weer erg blij dat zijn kroost weer veilig thuis was gekomen!
Vanavond eten we (traditiegetrouwe) lekkere broodjes hamburger. Gerard heeft zich weer vrijwillig aangeboden om deze op een lekkere en ook spectaculaire wijze voor ons klaar te maken. Die jongen verzint namelijk elk jaar weer iets nieuws om dit te doen. We kijken er allemaal naar uit.
Ook weet ik zeker dat we vanavond weer uitgebreid de dag zullen analyseren. Dat is altijd erg leuk. Omdat we niet de hele dag gezamenlijk rijden, is het altijd leuk om de verhalen van een ander te horen. En ook ik durf een leuke en gezellige avond te voorspellen. Eentje waarbij weer genoeg grappen en grollen over de tafel rollen.
Hoe de dag van morgen er uit gaat zien? Geen idee. Dat zullen jullie lezen in het verslag van morgen!!