Liever lezers, dank voor alle leuke en lieve reacties op het verslag van gisteren; de zware rit naar de Aubisque. Top om te zien dat onze avonturen gevolgd worden en hoop dat het bij sommige mensen weer gaat kriebelen zodat ze de volgende keer weer mee gaan. 😉
Over naar het verslag van vandaag. Vanmorgen ging om 08.10 uur de wekker. Het was de wekker van Patrick, die gisteravond duidelijk gezegd had dat hij tot minstens 09.00 uur zou uitslapen. Hier werden de Prenatal-dames wakker van, maar naar mijn weten waren deze kletsmajoren al lang wakker. Nu moet ik aan het begin van dit verslag meteen beginnen met een rectificatie. Gerard zou vandaag samen met Bas en Dennis de Hautecam gaan fietsen, waar de rest een rustdag had ingelast. Vanmorgen werd toch duidelijk dat Gerard teveel last van zijn rug had om vanmorgen van start te gaan. Kon hij de stress niet aan? Was het het klaverjassen wat hem beloofd werd gisteravond? Of was hij te diep gegaan gister op de 3 cols? De meningen zijn verdeeld. Het feit was dat Dennis en Bas met zijn tweeen de steile col van 17 km gingen bedwingen. 09.00 Uur wilden ze vertrekken en dat ging prima lukken. Bepakt en bezakt gingen de 2 sterkste mannen samen ter veld. Mooi om te zien, normaal een klein beetje rivaliteit onder elkaar, maar nu samen met 1 missie. De top van de Hautecam. (17 km en 8.4% gemiddeld)
Gerard, Robin, Erwin en Patrick gingen nog even verder met ontbijten en discussieerde over de plannen van vandaag. We wilden Bas en Dennis verrassen om bovenaan de Hautecam op hun te wachten. En dan ’s middags met zijn allen naar Pont d’ Espagne te gaan. (Klim van maandag) Daar is een erg mooi meer, omringt door grote bergen.
Om 09.45 uur reden wij weg met de auto richting de Hautecam. Eenmaal aangekomen aan de voet van de berg wilde Robin zijn Garmin aan zetten om te kijken wat nou precies de stijgingspercentage waren van deze klim. Hier was namelijk veel discussie over gisteravond omdat op internet veel verschillende profielen stonden. We schrokken hier toch wel van en hadden al gauw door dat die rustdag van vandaag een erg goede beslissing was. Des te meer respect voor Dennis en Bas, die wij 5 km onder te top van de Hautecam tegen kwamen. We hebben ze even succes gewenst en een hart onder de riem gestoken. Daarna zijn we doorgereden naar de top van de Hautecam. Dit was een lege parkeerplaats, waar niks te beleven was. Maar er was nog een stuk van anderhalve kilometer naar boven, Tramassel genaamd. Dit was nog een venijnig stuk van boven de 9%. Hier stond een tentje waar je wat kon drinken. Het uitzicht was geweldig. Te midden van al die grote bergen en overal waar je keek was het prachtig mooi. Niet in woorden en foto’s te beschrijven helaas. Bovenaan konden wij Bas en Dennis ver beneden aan zien komen fietsen. Met de roze boretti pakjes waren zij duidelijk te herkennen. Bas was zo’n 7 minuten eerder boven dan Dennis, wat natuurlijk niks is op een klim van 17 km. Vanavond bij het eten hebben beide heren uitgelegd dat het logisch is waarom zij niet samen de top bereiken. Dit heeft namelijk te maken met het verschil van verzet de heren kunnen fietsen. Dennis kan namelijk een lichter verzet rijden dan Bas, die heeft wat grotere tandwielen achter in zijn achterwiel en 3 tandwielen voor, waar Bas er maar 2 heeft. En dat gaat ten koste van de snelheid. Bas fiets dus meer op kracht en Dennis op souplesse. (Conditioneel) Omdat je je eigen tempo en ritme moet fietsen om het zo makkelijk mogelijk te maken is het onmogelijk om dezelfde snelheid te fietsen. Vele lezers stelden mij deze vraag en hopelijk heb ik het zo goed uitgelegd. Na de mannen hebben opgewacht en de nodige foto’s gemaakt te hebben, gingen Dennis en Bas weer de afdaling in richting het huisje. Wij gingen nog even rodelen bij de Hautecam. Robin twijfelde nog of hij mee ging, hij heeft wat hoogtevrees, maar geen gelul, gebak van krul, hij moest mee!
We hadden hem wel achteraan gezet, want anders zou hij waarschijnlijk de hele rodelbaan ophouden. Eerst werden we naar boven getakeld om daarna het parcours af te kunnen leggen. Erwin, Gerard en Patrick waren snel beneden, maar Robin was nog niet te zien. Na even wachten kwam hij er toch aan…., de jongen achter hem zat al op zijn hielen en moest inhouden met zijn snelheid om niet op Robin te botsen. Het was een leuk ritje. Hierna daalde wij ook af naar Argeles-Gazost om grote boodschappen te doen. We zouden immers gaan BBQ-en. Eenmaal thuis werd er even een uurtje gechilled en hierna werd er met de auto naar het meer bij Pont d’ Espagne gereden. Met een gondel zijn we naar boven gegaan, waar we daarna met een skilift nog eens 12 minuten naar boven moesten. Robin, die dus een beetje hoogtevrees heeft, hield zich goed vast aan de stang die ons behoede uit de skilift te vallen. Eenmaal boven aangekomen was het nog 15 minuten lopen naar het meer. Dit was zeker de moeite waard! Schitterend gelegen rond grote bergwanden en het water was christal helder en mooi blauw van kleur. Er omheen liepen weer “wilde” paarden die zichtbaar genoten van de aandacht van de toeristen.
Hierna nog even de mooie watervallen beneden bekeken en de weg naar huis weer ingezet. Tijd voor de BBQ. Onze beste pyromaan hadden we ingezet om de ouderwetse kolen aan te steken. Dit was aan Gerard wel besteed en met een beetje hulp van Bas waren de kolen gauw klaar voor het vele vlees wat we hadden ingeslagen. Met wat ouderwets geklets en gelach hebben we de avond afgesloten. We hadden weer schitterend weer en hopen dat we dat morgen ook hebben.
Morgen staat namelijk de loodzware Col de Tourmalet op het programma. Een 19 km lange klim met een einde waar je u tegen zegt!
Gemiddeld is deze klim 7.6% maar de laatste 5 km komt niet onder de 9%. Bas en Dennis beginnen met een zware Col, Luz Ardiden om daarna ook de Tourmalet te fietsen. Gerard waarschijnlijk ook maar wacht even zijn gesteldheid af morgenochtend. Anders zal hij met Robin, Erwin en Patrick mee gaan.
Het is nu tijd om te gaan slapen en morgen is Bas aan de beurt om koffie te zetten. Lekker Bas.
Tot morgen, ALLEZ, ALLEZ, ALLEZ!!!