De dag des oordeels, judgement day, het uur der waarheid. Eindelijk was de dag aangebroken waarop de L’Alpe d’Huez gereden zou worden. Om 8 uur zaten 6 mannen met gespannen gezichten aan de ontbijttafel. Wetende dat er om 9 uur richting de Alpe gereden zou worden. De vooraf gedane voorspellingen gaven toch wel wat druk bij sommige. Dit was dan ook van de gezichten af te lezen. Na een goede bodem gelegd te hebben, werden de befaamde pakjes van de Waikse Molentjes aangetrokken. De bidons werden gevuld, de gelletjes en de energy bars werden gepakt (voor de één iets meer dan de ander). De fietsen werden nog één keer onderworpen aan de check-up. Nadat diverse banden op spanning waren gebracht, werd er begonnen aan de tocht. Onderweg naar de Alpe was het opvallend stil. Er werd niet gelachen, er werd niet gesproken. Alle blikken waren naar voren gericht, wachtend tot de Alpe zou opdoemen. Er werd op hoofden geslagen en er werd herhaaldelijk nee geschud. Waar waren we aan begonnen!? Aan de voet van de Alpe waren de bedoelingen van de meesten direct duidelijk. Bas en Dennis schoten als een vuurpijl weg. Zou Bas dan toch zijn PR gaan aanvallen? Zou Dennis hem bij kunnen houden? Ook Patjuh had gelijk een goed tempo te pakken. Had hij iedereen voor de gek gehouden of zou hij zichzelf opblazen? Robin en Glenn deden het beduidend rustiger aan. Maar zouden zij hierdoor wel hun voorspelde tijd halen? Gerard had een iets wat twijfelende start. Achter Bas en Dennis en maar vlak voor Patjuh. De meeste druk lag dan ook bij hem. Of had hij zichzelf die druk opgelegd door de meeste trainingskilometers te maken? Kan hij wel om gaan met die druk? Met beklimmingen van de Croix de Fer, Berrarde, Les Deux Alpes en Villard Reculas in de benen, begon hij zelfs stiekem aan een tijd te denken van 1 uur en 10 minuten. Dit sprak hij trouwens nooit uit, maar zette veilig in op een tijd van 1 minuutje onder de tijd van “Jammer dat hij er niet bij is” Erik Denis.
Na de eerste bochten, van bocht 21 t/m bocht 16 (2,6 km a 10%), werd al wel het strijdplan van sommige mensen duidelijk. Dennis besloot om op hartslag te rijden en toen de meter boven de 170 bpm uitsloeg, besloot hij Bas te laten rijden en zijn eigen tempo te kiezen. Patrick bleek erg optimistisch van start te gaan door Cali en Robin (The Beast) uit het wiel te rijden, maar moest dit bekopen na het steile stuk, waarna beiden heren hem na verloop van tijd passeerden. De rest van de Hollandse Berg verloopt op een paar kleine stukjes na gelijkwaardig a 7-8% stijgingspercentage. Achteraf bleek dat Bas en Dennis beiden hun eigen tempo bleken vol te houden tot aan de top, waarbij een eindtijd vlak onder “het uur” heel eventjes bij Bas door het hoofd heeft gespookt. Cali en Robin hebben elkaar tijdens de hele klim nauwelijks uit het oog verloren, waarbij The Beast in de laatste bocht (bocht 1) een splijtende demarrage plaatste vanuit de buitenbocht wat Cali helaas net te machtig bleek en als vijfde boven kwam. Gerard heeft daar tussendoor zijn eigen race gereden, waarbij enige concurrentie ontbrak om te ‘battelen’. Volgend jaar zal een heftige strijd losbarsten met Erik, om voor eens en voor altijd te zien wie er nu beter is. Patrick heeft voor zijn tweede beklimming van de Alpe deze week een PR op de klokken gezet, mede door het extra lozen van extra ballast onderweg. Dit op advies van Martijn (medewerker Hotel Au Bon Accueill) om zo min mogelijk gewicht mee te nemen.
Boven aangekomen mocht het daverende resultaat er zijn. Iedereen was zeer content met zijn resultaat:
Bas 1.02 uur
Dennis 1.05 uur
Gerard 1.16 uur
Robin 1.28 uur
Glenn 1.29 uur
Patrick 1.52 uur
Bovenop de Alpe d’Huez werd het als een overwinning gevierd met mooie plaatjes, wat drankjes en bovenal het geweldige weer. In jaren is het voor de Waikse Molentjes niet zo mooi geweest. Deze geweldige dag werd in het hotel nog eens dunnetjes over gevierd met ieder een 0,5 L Heineken. Dit werd aan het begin van de week als beloning op de planning gezet voor deze dag. Voor Gerard het moment om de touwtjes te laten vieren en de spanning van de boog te halen. Advies was wel om zijn helm op te houden hierna. De middag stond tevens in het teken van prijsuitreikingen. Patrick bleek in de voorspellingen het dichtst bij de gereden tijden te zitten, waarbij hij een schitterende trofee in ontvangst mocht nemen. Daarnaast bleken Robin en Patrick attenties voor een ieder te hebben meegenomen voor het afstrepen van de Croix en de Alpe van de Bucketlist.
Half acht stond natuurlijk het diner weer op het programma en er werd afgetrapt met oer Hollandse tomatensoep. Hoofdgerecht was risotto met spinazie en als toetje tiramisu. Afsluiter met een bakje koffie/thee en daarna mochten we weer wat voor ons zelf doen. Wat kaarten, Robin de rit voor morgen analyserend op de bank en Bas en Glenn bezig met een gedeelte verslag schrijven.
De rit voor morgen is La Toussuire en wie erna nog puf heeft, want dit is een klim van 18 km, Lacets de Montvernier. Dat is de mooie klim van 3,6 km die dit jaar in de Tour de France opgenomen was.
Tot morgen, trouwe lezers. ALLEZ, ALLEZ, ALLEZ!!!