Om 8 uur werd er vanmorgen ontbeten en iedereen was netjes op tijd, alleen Gerard lag nog wat langer in zijn bed.
Heerlijke verse broodjes en beleg, een eitje, verse jus en koffie/thee en als toetje een yoghurtje. Na het ontbijt moesten Bas en Robin even naar het dorp om zijn banden van nieuwe spaken te voorzien, zoals jullie in het verslag van gisteren gelezen hebben. Robin moest wat nieuwe handschoentjes hebben en eventueel een triple om makkelijker boven te komen. Dat is het niet geworden, hij heeft toch besloten om verder te gaan met zijn compact. De andere 4 gingen nog even een boompje klaverjassen totdat de andere twee weer terug waren om daarna de fiets weer op te stappen.
Omdat er weer slecht weer voorspeld was na 2 uur, werd er besloten om Les deux Alpes te gaan rijden. Deze klim is in de buurt en zo hoopte we voor het slechte weer terug te zijn. Eigenlijk wilde we Oz station gaan doen, maar dit was ook al zo’n 25 kilometer rijden. Rond half elf werd er weggereden. Het zonnetje nog volop onze bol en er werd begonnen met een afdaling. Aan het eind van de afdaling moesten we meteen aan de bak. Rotonde rechtsaf en meteen een volle 12% tot aan het tunneltje. Van te voren werd er afgesproken dat Patrick vooraan zou rijden, omdat die een voorlamp had en Glenn zou achteraan rijden omdat we daar de achter lamp op hadden gezet. Dit in verband met de vele auto’s die van beide richtingen kwamen. Mooie theorie van tevoren, maar in praktijk waren er al 3 doorheen voordat Patrick door het tunneltje ging.
Na het tunneltje was het nog een kilometer of 2 klimmen voordat we rechtsaf richting Les 2 Alpes konden. Janneke, eigenaresse van het Hotel, had ons aangeraden de binnendoor klim te doen omdat deze vele malen mooier is als de daadwerkelijke klim en ze had zeker gelijk. Steile stukken door het bos met af en toe een bochtje waar je even 10 seconden uit kon blazen. Een schitterend uitzicht kwam er op het vlakke stuk na ongeveer 5 kilometer klim. 2 Kilometer vlak en daarna nog een verraderlijk stuk van 5 kilometer tot het bekende skigebied. Tijdens die laatste 5 kilometer probeerde Glenn aan te haken bij Robin en maakte een grommend geluid. Robin dacht dat er een grizzly beer achter hem aan zat en ging nog maar even staan om deze beer van zich af te houden. Later hoorde hij dat dit Glenn was en er werd hard om gelachen. Patrick kon het tempo wat er gereden werd niet aan en reed zijn eigen rit naar boven. Onderweg was hij zijn lens verloren door, wat hij vertelde, het zweet dat in zijn ogen terecht kwam. Door het wrijven was er een lens uit gegaan en moest hij verder met 1 lens. 20 Minuten later dan de rest kwam hij ook boven en zag er wat witjes uit. Na even gerust te hebben konden we weer naar beneden. Patrick met 1 lens maar hij deed rustig aan en is weer heelhuids in het hotel gekomen. 2100 Klimmeters konden we bijschrijven op weg naar de 10.000!
Rond half drie waren we weer in het hotel, weer drijfnat want het was onderweg weer flink gaan regenen. Even douchen en rond 16.00 uur stond de overheerlijke pasta alweer klaar. Er werd nog even wat gekaart en sommige gingen nog even naar Bourg d’oisans om wat dingen aan te schaffen. Om 19.30 uur was het weer tijd voor het diner. Dit keer was het vooraf tonijn op een bedje van komkommer, hoofdgerecht was eendenborst met rijst en groente en als toetje appelgebak met slagroom.
Hierna een bakje koffie/thee en daarna werd de berg van morgen bekend gemaakt en geanalyseerd. Vooral Robin is daar een kei in. De berg word de Le Croix de Fer/Glandon. Een 30 kilometer klim met flinke steile stukken, 1 van de grote jongens in de buurt.
Goed uitrusten, veel eten van tevoren (Aan Glenn wel besteed) en kei hard ons best doen. Helaas is de internetverbinding hier niet van zo’n aard dat we de gopro filmpjes kunnen uploaden, al staan er wel 2 op de site. Volgende week gooien we die er ook op. Een beetje mosterd na de maaltijd, maar dat is niet anders. Tot morgen, ALLEZ, ALLEZ,ALLEZ!!!